ကိုယ္ဟာ ၾကယ္ေငးသူတစ္ေယာက္ ၊
အလင္းႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ခဲ့ျပီးေနာက္
သူမ ေၾကြ က် မ လာ ခဲ့ ဘူး ... ။
သူမရဲ႕ လက္ဖမိုးေပၚမွာ ၾကယ္တစ္စင္းရွိတယ္
ကိုယ္ ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္ခ်င္ရဲ႕ ... ။
သူမဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေၾကြက်မလာခဲ့ဘူး ။
သူမက သက္တန္႔တစ္စင္းျဖစ္တယ္ ၊
ကိုယ္က ခရမ္းေရာင္သက္သက္ ။
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းတစ္ခုလံုးကို အပိုင္၀ယ္ပစ္လိုက္တဲ့ညက .. ၊
သူမ ေၾကြ က် မ လာ ခဲ့ ဘူး ... ။
သူမ ထြန္း လင္း ၀င့္ ထယ္ ေနေလရဲ႕
ၾကယ္တစ္စင္းလို ၊ သက္တန္႔တစ္စင္းလို ။
သူမရဲ႕ လက္ဖမိုးကို နမ္းရိႈက္ပစ္လိုက္တယ္ ။
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြရယ္ ၊ ၾကယ္ေတြရယ္ ၊ သက္တန္႔ေတြရယ္ ၊
သဘာ၀တရားဟာ သိပ္ကို လွပလြန္းေနခဲ့ေၾကာင္း ။
ေကာင္းကင္ျပာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈျပတင္းေပါက္နဲ႔ သစ္ေတာစိမ္းေတြနဲ႔
ကိုယ္က သူမရဲ႕လက္ခုပ္ထဲက ပင္လယ္ ၊ ျပီးေတာ့ မိန္းမစီးဖိနပ္တစ္ရံ ၊
ဂါ၀န္ျဖဴအနားစေလးဟာ ေလထဲမွာ ၀ဲ လို႔ လြင့္ လို႔ ၊
လိပ္ျပာအေတာင္ပံခတ္သံေတြဟာ လူး လြန္႔ လြင့္ ေလ ။
တိမ္ေတြ ျပံဳးျပီး ၾကည့္ ေနတယ္ ၊ မိဆိုး ေရ .... ။
သူမရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈျပတင္းေပါက္မွာမွ ကိုယ္က
ၾကိဳးဆြဲခ်သတ္ေသမိတဲ့ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ ။
ဆူ း ခ က္ မ င္ း
28082011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 မွတ္ခ်က္မ်ား:
Post a Comment