ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ျပင္ဆင္မရေသာ အမွားတခ်ိဳ ႔ရွိသည္ ။
ေျပာင္းလဲမရေသာ ရူးသြပ္မႈ တခ်ိဳ ႔ ရွိသည္ ။
နာမ္ ႏွင့္ ရုပ္ ခြဲမရေသာ အစိတ္အပိုင္း တခ်ိဳ ႔ရွိသည္ ။
ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈမ်ား ရွိသည္ ။ ....
ကၽြန္ေတာ္သည္ .. ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သာ ျဖစ္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ျပင္ဆင္မရေသာ အမွားတခ်ိဳ ႔ရွိသည္ ။
ေျပာင္းလဲမရေသာ ရူးသြပ္မႈ တခ်ိဳ ႔ ရွိသည္ ။
နာမ္ ႏွင့္ ရုပ္ ခြဲမရေသာ အစိတ္အပိုင္း တခ်ိဳ ႔ရွိသည္ ။
ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈမ်ား ရွိသည္ ။
ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္မွ ကေလးတစ္သိုက္ ရွိသည္ ။
ေလာကနီတိ ထဲမွ စာမ်က္ႏွာ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ တခ်ိဳ ႔ရွိသည္ ။
အေမႊးစုတ္ဖြားႏွင့္ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ရွိသည္ ။
အျဖဴေရာင္တို႔ျဖင့္ ဆင္ယင္အပ္ေသာ ျပတိုက္တစ္ခု ရွိသည္ ။
သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကား လိမ္းထားေသာ ညေနခင္းတစ္ခု ရွိသည္ ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ နစ္မြန္းေစခဲ့ေသာ အရုပ္မေလး တစ္ရုပ္ ရွိသည္ ။
ျပင္ဆင္မရေသာ အမွားတခ်ိဳ ႔က .. .. .. ေနာင္တ ဟူသည့္ စကားလံုးကို .... ...
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြမ္း၀င္ေစသည္ ။
ေျပာင္းလဲမရေသာ ရူးသြပ္မႈတခ်ိဳ ႔က ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ေသြးနားထင္ ေရာက္ေစသည္ ။
နာမ္ႏွင့္ရုပ္ ခြဲ မရေသာ အစိတ္အပိုင္းတခ်ိဳ ႔က ၊ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တစံုတရာကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေပးအပ္သည္ ။
ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို ကုိယ္စားျပဳေသာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈမ်ားက လူ ႔က်င့္၀တ္ စည္းကမ္းကို
ပရမ္းပတာ ခ်ိဳးေဖာက္ေစသည္ ။
ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္မွ ကေလးတစ္သိုက္က အပူအပင္မဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
စတင္ထိေတြ ႔ေပးခဲ့သည္ ။
ေလာကနီတိထဲမွ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳ ႔က ကၽြန္ေတာ္သည္ လူမပီသေသးေသာ
လူထဲမွ လူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းေထာက္ျပသည္ ။
အေမႊးစုတ္ဖြားႏွင့္ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကရုဏာဆိုသည္မွာ
အဘယ္အရာ ဟု အထင္အရွား ညႊန္ျပေပးသည္ ။
အျဖဴေရာင္တို႔ျဖင့္ ဆင္ယင္အပ္ေသာ ျပတိုက္တစ္ခုက အေရာင္တို႔၏ ဘာသာေဗဒကို
သင္ၾကားေပးသည္ ။
သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကား လိမ္းထားေသာ ညေနခင္း တစ္ခုက ရိုးသားျဖဴစင္ေသာ အလွတရားကို
ပိုမို ၀င္းလဲ့ေစသည္ ။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားျဖင့္ နစ္မြန္းေစခဲ့ေသာ အရုပ္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုသည့္ အရာကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည္ ။
ထိုညက ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းတြင္ ရပ္ေနသည္ ။
တသြင္သြင္ တိုက္ခတ္ေနေသာ ညဥ့္ေလက ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီသို႔တုိင္ တစိမ့္စိမ့္ ေအးေစသည္ ။
ထိုသို႔ ေအးျမျခင္းကို မခံစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၊ သတိမျပဳမိေလာက္ေအာင္ပင္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္တြင္းရွိ အပူတို႔က ... ထုထည္ၾကီးမားစြာ လင္းေတာက္ေလာင္ကၽြမ္းေနၾကသည္ ။
လမင္း ရယ္ .... မင္း ရဲ ႔ လေရာင္ေတြကို ငါးမိနစ္စာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ေပးလိုက္စမ္းပါ ။
လေရာင္ရဲ ႔ ဖမ္းစားမႈေအာက္မွာ အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆိုးစြာ ငါ မက်ရံွဳးပါရေစနဲ႔ ။
လေရာင္ဆမ္းတဲ့ ညဥ့္ယံမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း လင္းထင္း ။
ငါဆိုတာ နင္မပါတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ကမာၻငယ္တစ္ခုမွာ ျငိမ္သက္ ပူေဆြးေနသူေပါ့ ။
ဘုရားသခင္ .... ။ အခ်ိန္က်ျပီ ....... ။
အ .... ခ်ိန္ .... က် ..... ျပီ ... ။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ နင့္မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရပါရေစ အရုပ္မေလး ေရ ။
ငါ့ဘ၀ရဲ ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ နင္ဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ရာကို ေတာင့္တ မိတာ ။
လြန္လား ... ။ ငါ လြန္လား ... ။ ေျပာစမ္းပါ အရုပ္မေလး ရယ္ ။
နင့္ျပကၡဒိန္ထဲက ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ျပႆဒါးတစ္ရက္လို ...
ငါေလ .... ငါ ... တျဖည္းျဖည္း .... ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္း နဲ႔ ....
ေ၀း ေ၀း ေ၀း ... ေ၀းလြင့္သြားေတာ့မယ္ ေကာင္မေလး ေရ .... ။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ။ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ။
၂၀၁၁ ဆိုတဲ့ သကၠရာဇ္ တစ္ခုကို ကူးေျပာင္းဖို႔ လူသားအားလံုး ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္ ။
ငါလည္း ျပင္ဆင္ေနတာပဲေလ ။ ကူးေျပာင္းဖို႔ေပါ့ ။
သကၠရာဇ္ တစ္ခုက တစ္ခုကို ကူးေျပာင္းဖို႔ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ။
အမုန္းဆိုတဲ့ စကားလံုး တစ္စုအတြက္ ေပးဆပ္ရမယ့္ ကူးေျပာင္းမႈေပါ့ ။
နင္ မရည္ရြယ္ပဲ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ..... အျပစ္ရယ္လို႔ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ...
နင့္ အျပစ္ေတြ အတြက္ ... အဲသည့္ အျပစ္ေတြအတြက္ ..
ငါပဲ ေပးဆပ္လိုက္ပါ့မယ္ အရုပ္မေလး ရယ္ .... ေက်ပါေတာ့ ... ေက်ပါေစေတာ့ ခ်စ္သူ .... ။
ခ်စ္သူ ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကိုေတာင္ ...ရဲ ရဲ ၀ံ့ ၀ံ့ ေခၚခြင့္မရခဲ့တဲ့ေကာင္ ...
ကမာၻေျမရဲ ႔ အျခားတစ္ဖက္မွာ အျပီးတိုင္ သျဂိဳ ၤလ္ လိုက္ဖို႔သာ ရွိေတာ့တာေပါ့ .... ။
ေဟာ .... နီးကပ္လာျပီ ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း နီးကပ္လာျပီ ။
နာရီလက္တံေတြ စိုင္းျပင္း ေျပးလႊားေနၾကတယ္ ။
စကၠန္႔တံေလးေရ .... ဒီလိုအခ်ိန္မွာမွ မင္းက ပိုပို ျမန္ေနသလိုပဲကြယ္ .. ။
ငါ့အတြက္ ေစတန္နတ္ဆိုးကမ်ား မင္းကို ျမန္ေစေရာ့သလား ။
ဘုရားေရ .... ။ ငါ့အတြက္ ေသျခင္းတရားက အနီးကပ္ဆံုး နီးကပ္လာျပီေလ ။
အရုပ္မေလး .... နင္ မက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြအတြက္ ငါ့ကိုယ္ငါ စေတးခံရင္း ....
အဲသည့္ ေကာင္းကင္ထက္မွာ ၾကယ္တစ္ပြင့္အျဖစ္ လင္း ....
မင္းအတြက္ ေရာင္စဥ္တခ်ိဳ ႔ ျဖာက်ေပးမယ္ ..
လမင္း ေရ ... မင္းနားမွာ ရံ၀န္းေနတဲ့ ၾကယ္တစ္စင္းအျဖစ္ ၀ပ္တြား ...
ေကာင္းကင္ထက္မွာ မထင္မရွား လင္းဖို႔ ငါလာခဲ့မယ္ ...
ငါ လာေတာ့မယ္ .... ငါ လာေနျပီ .. လာေနျပီ လမင္းေရ ...
တခ်က္ခ်က္ နာရီျမည္သံက ငါ့အတြက္ ေသမင္းေခၚသံေပါ့ ..
၁၀
၉
၈
၇
၆
၅
၄
၃
၂
၁
HAppY NU Y3AR !!!!
W3LC0ME Y3AR 2010 !!!!!
ထိုညက လူမပီသေသာ လူထဲမွ လူတစ္ေယာက္ ... မိမိကုိယ္ မိမိ အဆံုးစီရင္သြားခဲ့သည္ ။
သူ မရွိေတာ့ ။ ျပင္ဆင္မရေသာ အမွားတခ်ိဳ ႔ မရွိေတာ့ ။
ေျပာင္းလဲ မရေသာ ရူးသြပ္မႈတခ်ိဳ ႔ မရွိေတာ့ ။
နာမ္ႏွင့္ ရုပ္ ခြဲမရေသာ အစိတ္အပိုင္းတခ်ိဳ ႔ မရွိေတာ့ ။
ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈမ်ား မရွိေတာ့ ။
ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္မွ ကေလးတစ္သိုက္ မရွိေတာ့ ။
ေလာကနီတိမွ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ စာမ်က္ႏွာ တခ်ိဳ ႔ မရွိေတာ့ ။
အေမႊးစုတ္ဖြားႏွင့္ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ မရွိေတာ့ ။
အျဖဴေရာင္တို႔ျဖင့္ ဆင္ယင္အပ္ေသာ ျပတိုက္တစ္ခု မရွိေတာ့ ။
သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကား ... လိမ္းထားေသာ ညေနခင္း တစ္ခု မရွိေတာ့ ။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားျဖင့္ နစ္မြန္းေစခဲ့ေသာ အရုပ္မေလး မရွိေတာ့ ။
ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ရန္လိုမုန္းတီးျခင္း ခြင့္လႊတ္သည္းခံျခင္း ... ဘာဆို ဘာမွ မရွိေတာ့ ။
နကုိတည္းက မရွိခဲ့ေသာ ျဖစ္တည္မႈမ်ား၏ တျခားဘက္မွ မရွိျခင္းမ်ားလည္း မရွိေတာ့ ။
သူ ႏွင့္အတူ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ ခုန္ဆင္း ....
ထိုမွတဖန္ ... ျပန္လည္ ျမင့္တက္ ..
ေကာင္းကင္ယံထက္ ... ၾကယ္တစ္ပြင့္ အျဖစ္ လင္း ... ....
သူ ခ်စ္ေသာ အရုပ္မေလးအတြက္ ေရာင္စဥ္တခ်ိဳ ႔ ျဖာက်ေစခဲ့သည္ ။
` ေကာင္းကင္ေတာ္ထက္ လင္းတဲ့ ၾကယ္ ...
ကိုယ္ပိုင္ အလင္း မရွိေပမယ့္ ..
ေရာင္ျပန္လင္းတယ္ ...
ေရာင္
ျပန္
လင္း
တယ္ ... ´
ထိုသူ ( ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ) သည္ ...
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မနက္ ၀၀ း ၀၀ း ၀၀ နာရီ တြင္ ..
မိမိကိုယ္မိမိ အဆံုးစီရင္ျခင္းျဖင့္ ..
ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သည္ ။
တကယ္တမ္းေတာ့ .. ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သာ ျဖစ္သည္ ... ။
