စကားလံုးမ်ား ျပန္ ႔က်ဲေနသည္ ..

ပါးစပ္ထဲက ေဒါင္လိုက္ထြက္က်လာတဲ့
စကားလံုးေတြ ... လံုးကားစ စကားလံုးေတြ ..
ေလထုထဲ .. ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ..
လြင့္ / ထြက္ ..
ထြက္လြင့္ဖို ႔ တည္ေဆာက္ေနၾက ..



အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ ့ေကာက္စြပ္လုိက္တဲ့
အဓိပၸာယ္ေတြကလည္း အဓိပၸာယ္သက္သက္ပဲ


မိမြန္ ...
နင္ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ .. တိမ္တိုက္ေတြ ..
တိုက္ / တိုက္ / တိုက္ ရင္း ..
အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ နဲ ႔ ..
ျပိဳ ျပိဳ ျပီး လဲ ခဲ့ ..


ဒီလုိဆုိ ငါ့မွာ
ကုိယ္ပုိင္ ဆုိတာ ဘာျဖစ္ႏုိင္လဲ
ျဖစ္ႏုိင္တာကေတာ့ င့ါကုိယ္ပုိင္ဆုိတာ
ဒီလုိပဲ


ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပိုင္ႏိုင္ျပီ ထင္ခဲ့ ..
သို ႔ေသာ္ ..
ငါ ပိုင္ဆိုင္တာ ဆိုလို ႔ ..
ငါ ပိုင္ပစၥည္းေတာင္ မရွိခဲ့ ..
ရွိ / မရွိ / မေသခ်ာ ..
ထို ႔ အတူ ..
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း မေသခ်ာ ...

မေသခ်ာျခင္းသာေသခ်ာခဲ့ေတာ့
ေ၀းရတာပဲေကာင္းသလုိလုိနဲ ့လုိအပ္ခ်က္ေတြမ်ားလာခဲ့

လိုေနတဲ့ အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ..
ေကာက္ရိုးပံုထဲ .. မီးထြန္းရွာ ..
ငါ ဆိုတာ .. အေနအထိုင္ မတတ္တဲ့ .. ေကာင္ ..

လုိ ့လူေျပာသူေျပာမ်ားလာေပမဲ့
လူေျပာသူေျပာထဲမွာ လူးလူးလိမ့္လိမ့္နဲ ့
လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ ျဖစ္ရၿပီ

ငါက လိမ္လို ႔ ..
ငါ့ကို ဖယ္ၾကတာလား ..
ငါက ဖယ္ထားလိုက္လို ႔ ..
ငါ့ကို လိမ္ေနၾကတာလား ..
မသဲကြဲ ..
မသဲမကြဲနဲ႔ပဲ .. ဆက္လိမ္လိုက္တယ္ ..
မသဲမကြဲနဲ႔ပဲ .. ဆက္ဖယ္လိုက္တယ္ ..

ေနာက္ဆံုး …
သဲကြဲသြားတာက ..
အိပ္မက္ျမစ္ရဲ ႔ တစ္ဖက္ကမ္းက ..
ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ ကမ္းပါးစြန္း တစ္ခုေပါ့ ..

( သုေဏာ္စိုင္း ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေရးသားသည္ )