မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း
ရာသီဥတုက တျဖည္းျဖည္းပူလာျပီ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က မိုက္လို႔ ေကာင္းတုန္း ။
အရင္သြားႏွင့္မယ္ ။
ဖိနပ္ေတာ့ မတက္နင္းနဲ႔ ။
လူငယ္ေတြရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈအရ
ကၽြန္္ေတာ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ အရက္မူးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
( ဘယ္သူ ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ )
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
သုည ၊ ရွစ္ ၊ ေလး ၊ ငါး ၊ သံုး ၊ သံုး ၊ ေလး ၊ ငါး ။
ဟဲလို ၊ ဟဲလို ၊ အလင္းတစ္ပြင့္ေလာက္ လင္းေပးပါ ။
ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနတယ္ ။
လမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေကြ ႔ေကာက္ေနၾက ။
အနမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေမ့ေမွာက္ေနၾက ။
တစ္ေန႔ေလာက္ ေနမွ ၊ အသံတစ္ခ်က္ မၾကားရရင္ ။
ရုပ္ေသး ေျပာသလို
` သားေတာ့ ေသမွာပါပဲ ေမေမရယ္ ´ .. ေပါ့ ။
သူမရဲ ႔ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ နား
ႏွစ္ဖက္ ရွိတယ္ ။ သူမ လက္ညွိဳးတစ္ဖက္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ အရံႈး ရွိတယ္ ။
ရံႈးတယ္ ၊ ထပ္ရႈံးတယ္ ၊ ထပ္ရံႈးမယ္ ။
တစ္ခါခါးတိုင္း ႏွစ္ခါ ျပန္ျမိဳခ်ရတာ ။
ရင္တစ္ခုလံုး ပူေနေရာ ။
ရန္ကုန္နဲ႔ ( ........... ) ဆိုတာ
ထင္သေလာက္ေတာ့ မေ၀းပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားလက္ထဲက အရုပ္
ကိုမွ ၊ လိုခ်င္တတ္သူလား ။
ပစ္ပစ္၀ါးလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြက
သူမ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
ျပားျပား၀ပ္သြားတာ ။
မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံက ကၽြန္ေတာ့္လည္ေခ်ာင္း
ထဲမွာပဲ ရွိေနျပီး ၊ သူမ မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိပ္ေတြလည္း မ်ိဳးတုန္းလုျပီ ။
ဒီခရီးစဥ္မွာ ၊ သူမ အရိပ္ေတာင္ မပါေစရဘူး ။
သု၀ဏၰလမ္းဆံု ၊ ေစ်းေလး ၊ ( ..... ) ၊ ဗလီထိပ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆရာေရ ႔ ။
ဆူးခက္မင္း
Wednesday, May 26, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 မွတ္ခ်က္မ်ား:
Post a Comment