“ ပံုျပင္ အစ ၊ ပံုျပင္အဆံုး ”

“ ပံုျပင္ အစ ၊ ပံုျပင္အဆံုး ”




အပိုင္းအစေတြကို ျပန္ေကာက္ ။

တစ္စစီ ဆြဲျဖည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ။

အိပ္မက္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြ ။

ၾကယ္ေတြ ၊ ၾကယ္ေတြ ။

မိုးစက္ေတြ ၊ မိုးစက္ေတြ ။

တိမ္ေတြ ၊ တိမ္ေတြ ။

ဘာေတြလဲ ၊ ဘာေတြလဲ ။

ဘာေတြ ႔လဲ ၊ ဘာေတြ ႔လဲ ။

ခရမ္းႏုေရာင္ ၊ ဇာေဘာ္လီ ။

ခရမ္းႏုေရာင္ ၊ ေဆးလိပ္ေငြ ႔ ။

ခရမ္းႏုေရာင္ ၊ ေရသန္႔ဘူး ။

ခရမ္းႏုေရာင္ ၊ အဲကြန္းေလ သန္႔သန္႔ ။

ျမင္သမွ် ၊ ခရမ္းေရာင္ ၊ ခရမ္းႏုေရာင္ေတြ ။

တိမ္ေတြ ၊ တိမ္ေတြ ။

မိုးစက္ေတြ ၊ မိုးစက္ေတြ ။

ၾကယ္ေတြ ၊ ၾကယ္ေတြ ။

အိပ္မက္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြ ။

ျမင္ျမင္သမွ် ၊ ခရမ္းေရာင္ေတြ ။

ဒီေန႔ ၊ ဒီလို ျဖစ္ရမယ္ ။

ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႔ ပညတ္ျပီးျပီ ဆိုေတာ့လည္း ။

ဒီလိုပဲ ျဖစ္ၾကရေတာ့မွာေပါ့ ။

ကုတင္ေဘးက မ်က္မွန္တစ္လက္ ။

ဒါက သူမေပါ့ ။

အကၤ် ီျဖဴေပၚက ေသြးစြန္းကြက္ ။

ဒါက သူမေပါ့ ။

အိုက္စ္ဘယ္ရီက ေကာ္ဖီခြက္ ။

ဒါက သူမေပါ့ ။

ပုသိမ္ျမိဳ ႔က လူမသိ သူမသိ အနမ္းတစ္ပြင့္ ။

ဒါက သူမေပါ့ ။

ဒါေတြ အားလံုးက သူမ ျဖစ္တယ္ ။

ဒါ့အျပင္ ၊ မန္းျမိဳ ႔ရိုးေပၚမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းကလည္း

သူမျဖစ္ေၾကာင္း ၊ သူမကို ေျပာမျပမိခဲ့ ။





....... အ နမ္း ........... တိမ္ ...............................
....... အိပ္ မက္ ......... ၾကယ္ .............................
............................ ပန္း ...... ေသြး .... ကြက္ ......
............................. မိုး ........ စက္ .................
................................................................
...... ေကာ္ ဖီ ..... မ်က္မွန္ ....... ခြက္ ....................




အားလံုး တစ္စစီ ဆြဲစုတ္ ။

တစ္စစီ ဆြဲျဖည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..... ။





ဆူးခက္မင္း
18.4.2010