မိခ်မ္းမြန္ ဖတ္ဖို႔ (၂) ( သို႔ ) ေသတမ္းစာ အမွတ္ ( ၂၀၁၀ )

မ်က္ရည္ေတြလည္း မေျခာက္ေသးဘူး ။

မ်က္ႏွာထက္တြင္ စီးဆင္းသြားေသာ ျမစ္တစ္စင္း ။

ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ၊ မသုတ္ပဲ ထားလိုက္တယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။

ရာသီဥတုက တစ္လွည့္စီ ။

ေႏြရယ္ ၊ ေဆာင္းရယ္ ။

ျပီးေတာ့ ၊ ေဆာင္းရယ္ ၊ ေႏြရယ္ ။

မိုးဆိုတဲ့ ရာသီ ၊ ခရီးသြားဟန္လႊဲေတာင္ မပါေစနဲ႔ ။

မိုးေတြ ရြာတိုင္း ၊ မ်က္၀န္း "စို" တယ္ ။




မငိုပါနဲ႔လား .... တဲ့ ။

မငိုခ်င္ပါဘူး မိခ်မ္းမြန္ရယ္ ။

ငါ မငိုခ်င္ပါဘူးကြယ္ ။

ေဟာ ... ။

မငိုဘူး ေျပာေနရင္း ၊ စို႔တက္လာတဲ့

မ်က္ရည္စေတြ ။

ငါ့ကိုယ္ငါ မုန္းတယ္ ။

ငါ့ မ်က္ရည္ေတြကိုလည္း ငါ မုန္းတယ္ ။

ေက်းဇူးျပဳျပီး ၊ ငါ့ကို ေသမိန္႔ခ်ပါ ။

ေက်းဇူးျပဳျပီး ၊ ငါ့ လည္ပင္းကို ၾကိဳးကြင္းစြပ္ပါ ။

နင့္လက္ကေလး တစ္ခ်က္ အ၀င့္မွာပဲ ။

ေမာင္းခလုတ္တံကို ေသြးေအးေအး နဲ႔ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါ မိခ်မ္းမြန္ ။




ငါ့ စ်ာပနမွာ

stitch အရုပ္နဲ႔အတူ ေျမခ်ပါ ။

baby pooh ေလး ငိုေၾကြးေနပါေစ မိခ်မ္းမြန္ ။

တစ္ဖက္ကမ္းကို နင္ကိုယ္တိုင္ ေခါက္ေပးခဲ့တဲ့

စကၠဴေလွနဲ႔ ငါကူးပါရေစ ။

ငါ့ပါးစပ္ထဲ တစ္မတ္ေစ့ မထည့္ပါနဲ႔ ။

ကူးတို႔ခ အျဖစ္ ၊ ဂ်ယ္လီေလး ယူသြားမယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။

ေၾကးစည္သံ / ေရအိုး ၊ ၾကား / ကြဲ ... အျပီး ။



အ .... ရ ာ ... အ ာ း .. လ ံ ု း ....

ခ ် ဳ ပ ္ .... ျ င ိ မ ္ း ... ... ... သ ြ ာ း .... ... ..

........................................................................................ ။ ။

မိခ်မ္းမြန္ ဖတ္ဖို႔

မိခ်မ္းမြန္ ဖတ္ဖို႔



ငါတို႔ အိမ္ေလးမွာ ၊ ကာလံေဒသံ
မကြဲပါဘူး ၊ မိခ်မ္းမြန္ ။
၁၂ ရာသီပတ္လံုး ၊ တလံုးလံုး ထေနတဲ့
ဖုန္မႈန္႔ေတြရယ္ ။
ေႏြရာသီ ေရာက္တို္င္း က်ေနက် ေခၽြးစက္ေတြရယ္ ။
ကိုယ့္ေျခမကိုယ္ ျပန္ျပန္ ငံု႕ၾကည့္ေနရတာကလြဲလို႔
ငါတို႔ အိမ္ေလး ၊ ေပ်ာ္ေနပါတယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။

မေန႔က ၊ မိုးေတြ ရြာတယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။
တိတိပပ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ။
ေလးနာရီၾကာ ရြာတဲ့မိုး ။
လြမ္းလိုက္တာကြယ္ ။
စီးကရက္တိုေတြရယ္ ၊ စက္မႈ (၁) ကားမွတ္တိုင္ရယ္ ။
လက္ထဲက ( ............ ) ရယ္ ။
မလြမ္းေကာင္း လြမ္းေကာင္း ၊ လြမ္းလိုက္တာကြယ္ ။

ငါတို႔ အိမ္ေလး ၊ မိုးမိသြားသလား ။
မေသခ်ာဘူး ၊ မိခ်မ္းမြန္ ။
ေသခ်ာတာေတာ့ ၊ ငါ့ အခန္းစုတ္ေလးထဲမွာ
နင္ ေျခြခ်လိုက္တဲ့ ၊ ၾကယ္အပဲ့ေတြ
ဟို တစ္စ ၊ သည္ တစ္စ နဲ႔
ငါတို႔ အိမ္ေလး ၊ မီးမထြန္းပဲ လင္းတယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။

မေန႔နဲ႔ ဒီေန႔မွာ ၊ မနက္ျဖန္အတြက္
လည္ပတ္ရင္း ၊ မဆီမဆိုင္
နင့္ သြားတက္ေလးကို ၊ သတိရတယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။
ဟုတ္ပါတယ္ ။ ငါက လည္လြန္းလို႔ ရပ္သြားတဲ့ ဘီး ။
နင့္ ေရွ႕ မွာ ၊ ဒူးအစံု ေထာက္ ။
လည္စင္းေပးခဲ့ေပမယ့္ ၊ နင္က ငါ့ ဂုတ္ပိုးကို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သပ္ ၊ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေနခဲ့ေသးတာေလ ။
အဲ့လိုၾကီးေတာ့ ၊ ငါ့ကို မသနားပါနဲ႔ မိခ်မ္းမြန္ ရယ္ ။
ငါက ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႔ သိပ္မထူးေတာ့သလို ။
နင့္ လက္နဲ႔ သပ္ခ်လိုက္တိုင္း
အေၾကာေတြဆိုင္း ၊ အသာေလး ၀ပ္ခ်လိုက္ရေလာက္ေအာင္
ငါ အဆံုးစြန္ဆံုး ႏူးညံ့သြားတယ္ မိခ်မ္းမြန္ ။

ဒီလိုပါပဲကြယ္ ။
တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ေတာ့
၀ဋ္အၾကီးၾကီး လည္တယ္ ။